Robert Kubica - Klub Kibiców

W ten weekend Formuła 1 gości w Montrealu. Robert Kubica wraca na tor, na którym to jedenaście lat temu zdobył swoje pierwsze i jak dotąd jedyne zwycięstwo w F1. Dziś także ważna data dla każdego kibica Roberta. Mijają dokładnie dwa lata od testów Roberta w bolidzie Renault na torze w Walencji. Zapraszamy do komentowania.

FORMULA 1 2019 CANADA GRAND PRIX

Montreal

F1:https://www.formula1.com/en/racing/2019/Canada.html

F1 Experiences:https://f1experiences.com/2019-canadian-grand-prix

Pierwsze Grand Prix – 1978
Liczba okrążeń – 70
Długość toru – 4,361 km
Dystans wyścigu – 305,27 km
Rekord toru – 1:13.620 Rubens Barrichello (2004)

Nazwa toru wywodzi się od nazwiska tragicznie zmarłego kanadyjskiego kierowcy Formuły 1 – Gilles’a Villeneuve’a (ojciec Jacques’a Villeneuve’a).Tor został zbudowany w 1978 na sztucznej wyspie Ile Notre-Dame, leżącej pomiędzy rzeką Św. Wawrzyńca, a kanałem wodnym dla transatlantyków.

Tor leży niemal na środku Montrealu. W 1977 roku, Kanadyjczycy, zainspirowani osiągnięciami Gillesa Villeneuve’a i jego przejściem do Formuły 1, wpadli na pomysł zbudowania nowego toru w Quebecu. Budżet był jednak napięty, a ponieważ budowa nowego obiektu wiązała się z ogromnymi kosztami i długim czasem oczekiwania, zdecydowano się na inne rozwiązanie.

Nowy tor, pierwotnie noszący nazwę Circuit Ile Notre-Dame powstał przez połączenie w zamkniętą pętlę istniejących prostych odcinków dróg, położonych na sztucznej wyspie i wzbogaceniu ich o ciasne zakręty i szykany. Obiekt został zaprojektowany przez Rogera Peart’a.

Tor został oddany do użytku już w 1978 r.  i w tym samym roku odbyło się też  inauguracyjne Grand Prix Formuły 1, w którym zwyciężył Gilles Villeneuve. Okrytym złą sławą miejscem na torze nadal pozostaje ściana, stojąca po zewnętrznej stronie wyjścia z ostatniej szykany, tuż przed linią startu/mety. Choć widnieje na niej napis „Witamy w Quebec”, znana jest raczej jako „Ściana Mistrzów”. “Ściana Mistrzów” jest powodem wielu wypadków. Na niej zakończyli przedwcześnie swoje wyścigi m.in. mistrzowie świata – Michael Schumacher czy Damon Hill.

Robert Kubica o Circuit Gilles Villeneuve

“Montreal to wspaniałe miasto i to jedno z moich ulubionych Grand Prix. Chociaż było to dawno temu, to mam stamtąd dobre odczucia i i jestem podekscytowany powrotem. To wyjątkowy i bardzo wymagający tor. Nie mogę się doczekać ponownej jazdy w Kanadzie i zobaczymy co możemy osiągnąć w ten weekend.”

Robert Kubica i Grand Prix Kanady

Podczas Grand Prix Kanady w sezonie 2007 doszło tu do wypadku Roberta Kubicy. Wypadł on z toru na prawe pobocze podczas 27. okrążenia na zakończeniu długiego łuku pomiędzy zakrętem numer 10 a nawrotem Pit Hairpin numer 11 i roztrzaskał swój bolid o betonową barierę przy prędkości około 230 km/h. Po odbiciu koziołkując przeleciał na drugą stronę toru i po raz kolejny uderzył w barierę. Kubica cudem wyszedł z wypadku bez żadnych poważniejszych obrażeń. Rok później na tym samym torze, Robert zdobył swoje pierwsze i jak dotąd jedyne zwycięstwo w F1.

Harmonogram Grand Prix Kanady 2019

Piątek, 7 Czerwca 2019: Pierwszy trening 16:00 – 17:30

Piątek, 7 Czerwca 2019: Drugi trening 20:00 – 21:30

Sobota, 8 Czerwca 2019: Trzeci trening 17:00 – 18:00

Sobota, 8 Czerwca 2019: Kwalifikacje 20:00 – 21:00

Niedziela, 9 Czerwca 2019: Wyścig 20:10

Transmisja Eleven

Opony na wyścig

Motorsport : “Kubica potrzebuje wsparcia zespołu”.

Roberto Chinchero, Włochy – Szkoda, wielka szkoda, że opłakany stan techniczny w jakim znajduje się bolid Williamsa sprawia, że powrót Roberta Kubicy do Formuły 1 jest niemal niezauważony. Po ośmiu latach przerwy Polak potrzebował prawdopodobnie sporej liczby kilometrów, by przywrócić swój automatyzm i zapoznać się z Formułą 1, która teraz jest zupełnie inna od tej, którą zostawiał w 2011 roku. Musiał również zaadaptować się fizycznie…

Historia przedsezonowych testów Williamsa jest dobrze znana i wszyscy byliśmy jej świadkami w Barcelonie. Teraz bolid zespołu jest klasą samą w sobie, niestety w negatywnym znaczeniu. Pierwszymi, którzy się o tym przekonali byli Kubica i George Russell, protegowany Mercedesa, który trafił do Williamsa, aby postawić w nim swoje pierwsze kroki w Formule 1. W tym kontekście jedyną możliwością, by ocenić pracę Roberta jest wewnętrzne porównanie z Russellem. Porównanie, które w tym momencie na podstawie liczb zdecydowanie przemawia na korzyść młodego debiutanta.

Jednak liczby nigdy nie mówią wszystkiego. Wyścig w Monako był tym, którego Polak mógł obawiać się najbardziej, ze względu na trudności jakie posiada tor w księstwie. Kubica jednak poza zajęciem osiemnastego miejsca, które pozostanie suchą liczbą w archiwach, pokonał także swoje osobiste wyzwanie. W kwalifikacjach zespół nie zapewnił mu trzeciego kompletu opon (a taką strategię obrał Russell), a w wyścigu Robert nie został wezwany do boksów w czasie neutralizacji, ponieważ na zmianę kół zjechał znajdujący się za nim Brytyjczyk.

Można zrozumieć, że zespół nieco faworyzuje zawodnika, który jest częścią programu Mercedesa, jednak prawdą jest też to, że czasem Kubicy brakowało detali, na które nie potrzeba wielkich nakładów. A kierowca czasem tych drobnych rzeczy po prostu potrzebuje. Robert poprosił zespół o inny układ pokazywanych na wyświetlaczu informacji, ale czekał na to aż sześć miesięcy. Inny przykład – podczas Grand Prix Monako nie było jego tablicy, poprzez którą zespół przekazuje niektóre informacje na prostej startowej. Robert pokonywał więc kolejne okrążenia patrząc na komunikaty skierowane do innych kierowców.

Bardzo ważne jest, by wiedzieć czego brakuje Kubicy: nie tylko kilometrów i konkurencyjności samochodu, ale i wsparcia ze strony zespołu. Biorąc to wszystko pod uwagę Kubica przeżył pewnie spory szok podczas pierwszych rund trwającego sezonu.

Robert ma nadal dwie trzecie roku przed sobą, by postawić samemu sobie wyzwanie i spróbować uzyskać te 0,2s, których mu zwykle brakuje do zespołowego partnera podczas kwalifikacji. Potem znowu będzie czas decyzji i realistycznie patrząc kontynuowanie przygody z Williamsem jest mało możliwe. Co w zamian? Przewidzenie tego teraz jest niemożliwe, ale pewne jest jedno: Kubica na pewno bardziej postawi na jakość zespołu i jego programu, a nie rodzaj mistrzostw czy kategorii.

Oleg Karpov, Rosja – Patrząc na wyniki Roberta można łatwo zapomnieć o tym, jak niesamowitej rzeczy dokonał on w tym roku. Wrócił po straszliwym wypadku i 8-letniej przerwie. Comeback nie jest może błyskotliwy, ale najważniejsze, że w ogóle się dokonał. Z drugiej strony fakt powrotu to niestety maksimum co można w tym roku osiągnąć z Williamsem.

Aktualnie Kubica ma bardzo małe szanse na zdobycze punktowe. Nawet jeśli skończy w dziesiątce to będzie to zasługa sporej ilości wycofań wśród innych zawodników. Nie powie nam to nic o tym, jak jego forma wygląda na tle tej z 2010 roku. W tym samochodzie Robert nie ma o co walczyć. Zespół zapewnił mu szansę powrotu do stawki i to wszystko. Nie ma potencjału na więcej.

Jest z powrotem w F1 i udowodnił, że na to zasługuje. Uciszył większość krytyków i nawet jeśli wyniki tego nie pokazują, to ci, którzy go obserwują wiedzą w jakim stopniu jest konkurencyjny. Jego partner, George Russell ma olbrzymią przewagę, gdyż zna opony Pirelli, a także – co jasne – po prostu ścigał się przez ostatnie osiem lat. Kubica ma o wiele trudniejsze zadanie, więc i jego osiągnięcia powinny być większe.

Nie zdziwię się, jeśli już niedługo będzie liderem zespołu. Natomiast, jak podkreśliłem: pokonanie Russella to jedyny realistyczny cel na tę chwilę. Williams jest zbyt daleko z tyłu, by myśleć o czymś więcej. Nie można dać się zmylić przez [Grand Prix] Monako. W zeszłym roku zespół także był mocny na niektórych torach. Nie zmieniło to jednak całego obrazu. Nie ma możliwości, by Williams dogonił środek stawki w tym roku. A i przyszły sezon jest mało realny.

Dlatego też, nie widzę żadnych powodów, dla których Robert miałby zostać w Williamsie. Jeśli jest szansa, by z niego uciec i zaoszczędzić pieniądze sponsorów, to powinien z niej skorzystać nawet jeśli nie doczeka końca sezonu. To co mógł osiągnąć z tym zespołem to już osiągnął.

W ubiegłym roku w Austrii, gdzie Kubica wziął udział w treningu i zajął ostatnie miejsce, spytałem go, czy posada kierowcy w Williamsie nadal jest dla niego atrakcyjna, biorąc pod uwagę osiągi samochodu. Polecił mi abym spytał Siergieja [Sirotkina], czy nadal chce jeździć tym bolidem. Robert wiedział, że Rosjanin odpowie twierdząco. Jest ku temu dobry powód. Williams to wciąż zespół Formuły 1. J

ednak w grę wchodzi jeszcze różnica między kierowcami. Siergiej dopiero rozpoczyna swoją karierę, a Robert jest zawodnikiem innego kalibru. To kierowca, który wygrał Grand Prix, prowadził w mistrzostwach i stawał na podium. Nie będzie usatysfakcjonowany samą obecnością w stawce. Oczywiście, biorąc pod uwagę okoliczności nadal warto było walczyć o ten fotel, mimo że wiadomym było, że jest najgorszy. Po prostu celem był powrót do F1 i udowodnienie, że jest się jednym z najlepszych kierowców na świecie. Gdy to się dokonało jaki może być powód pozostania w Williamsie? Mówiąc szczerze, nie widzę żadnego.

Jonathan Noble, Wielka Brytania – Mimo, że Robert nigdy nie oczekiwał, że po powrocie będzie bił się o zwycięstwa czy podia, to mógłby przyznać, że sezon 2019 jest trudniejszy niż sądził. A winy jego nie ma w tym żadnej.

Powszechnie znane problemy Williamsa utrudniają Kubicy pokazanie tego na co go stać. Trudny w prowadzeniu samochód sprawia, że ciężko nabrać pewności siebie, której Polak potrzebuje, by osiągnąć lepsze wyniki. Chociaż rezultaty nie są rewelacyjne, to te sześć wyścigów, które mamy za sobą, sprawiło, że nie ma już długich debat na temat tego, czy Kubica jest fizycznie gotowy do F1.

Robert zdecydowanie uciszył sceptyków w temacie swojej sprawności i ma to już za sobą. Teraz po prostu musi sięgnąć głęboko i wydobyć z siebie i z samochodu więcej prędkości, by powalczyć z dobrze ocenianym debiutantem, Georgem Russellem.

Jedną z najlepszych rzeczy związanych z powrotem Kubicy jest poziom jego dojrzałości, którego nie miał podczas swojej poprzedniej obecności w F1. Stał się mądrzejszy i przeżywa grand prix w bardziej odpowiedni sposób, nawet jeśli rezultaty nie są najłatwiejsze do przełknięcia.

Myślę, że jego przyszłość w całości zależy od progresu jaki poczyni Williams w trakcie sezonu. Jeśli pokonają trudności i będą wspinać się w górę stawki, to będzie to powodem, by Kubica nadal przeżywał z nimi tę przygodę. Byłoby naprawdę szkoda, gdyby druga kariera Polaka w Formule 1 zakończyła się po jednym sezonie, w czasie którego walczył tylko z zespołowym kolegą na samym końcu stawki. Dokonał cudu, by wrócić i naprawdę zasługuje na to, żeby chociaż mieć szansę walki z innymi samochodami.

Jeśli jednak Williams nie będzie w stanie rozwiązać swoich problemów i będzie jasne, że stanie się „czerwoną latarnią” stawki na długo, to może dla Roberta Kubicy lepsze będzie wyszukanie sobie innego miejsca. Takiego gdzie osiągnie sukces, nawet jeśli pociągnie to za sobą zakończenie snu o Formule 1.

Źródło: Motorsport.pl

Galeria